osoby
› powrót na początek strony
Weigand, Hans
Hans Weigand zajmuje się malarstwem, fotografią, filmem, wideo, gitarową muzyką rockową, sztukami plastycznymi, architekturą, sztuką na obiektach budowlanych, drukiem, typografią, wzornictwem, produkcją książek oraz aspektami technicznego i estetycznego zastosowania komputera. Świadomie przekracza przy tym granice pomiędzy techniką i mediami: w swej pracy zajmuje się tak wieloma zróżnicowanymi obszarami sztuki i świata mediów, iż cała jego twórczość rozwija się na zasadzie struktury sieciowej, która z kolei umożliwia nowe perspektywy i ukazuje płynne przejścia pomiędzy poszczególnymi dyscyplinami a mediami. Weigand porusza się pomiędzy psychodelicznymi, zrodzonymi z kultury pop, potomnymi, periodycznymi, transcendentalnymi i fikcjonalnymi światami, ukazuje je we właściwym świetle tak, że dostrzegalna staje się absurdalność tego, co opisywane jest jako świat rzeczywisty. Podaje w wątpliwość realny świat, czyniąc to w polu napięcia pomiędzy banalnością a wyrafinowaniem. Jego zainteresowanie koncepcjonalnym „dążeniem do ładu” pozostaje w sprzeczności z zasadami przepływu, ulotności, akceptacji chaosu oraz Hybris. Jego prace nawiązują do mitów, dogmatów i ideologii. Weigand powątpiewa w tezy głoszone przez naukę, odsłaniając jak manipulowana jest informacja, jak funkcjonuje siła sugestii, rozumianej jako strategia rynkowa.
Ponadto Hans Weigand jest muzykiem: w latach 80-tych grał w zespole rocka artystycznego Pas Paravent; w latach 90-tych założył wraz z Heimo Zobernigiem duet ‚noise dilettante’. W 2002 roku wspólnie z legendą amerykańskiej muzyki Underground i ruchu Punk Raymondem Pettibon utworzył zespół Crinkum Crankum.
(Z katalogu WEIGAND, HANS. SAT., wydanego w 1998 roku przez Petera Noever)
beteiligt an › Mobile Academy w Warszawie: „Duchy, upiory, widma i miejsca, w których żyją”
Hans Weigand zajmuje się malarstwem, fotografią, filmem, wideo, gitarową muzyką rockową, sztukami plastycznymi, architekturą, sztuką na obiektach budowlanych, drukiem, typografią, wzornictwem, produkcją książek oraz aspektami technicznego i estetycznego zastosowania komputera. Świadomie przekracza przy tym granice pomiędzy techniką i mediami: w swej pracy zajmuje się tak wieloma zróżnicowanymi obszarami sztuki i świata mediów, iż cała jego twórczość rozwija się na zasadzie struktury sieciowej, która z kolei umożliwia nowe perspektywy i ukazuje płynne przejścia pomiędzy poszczególnymi dyscyplinami a mediami. Weigand porusza się pomiędzy psychodelicznymi, zrodzonymi z kultury pop, potomnymi, periodycznymi, transcendentalnymi i fikcjonalnymi światami, ukazuje je we właściwym świetle tak, że dostrzegalna staje się absurdalność tego, co opisywane jest jako świat rzeczywisty. Podaje w wątpliwość realny świat, czyniąc to w polu napięcia pomiędzy banalnością a wyrafinowaniem. Jego zainteresowanie koncepcjonalnym „dążeniem do ładu” pozostaje w sprzeczności z zasadami przepływu, ulotności, akceptacji chaosu oraz Hybris. Jego prace nawiązują do mitów, dogmatów i ideologii. Weigand powątpiewa w tezy głoszone przez naukę, odsłaniając jak manipulowana jest informacja, jak funkcjonuje siła sugestii, rozumianej jako strategia rynkowa.
Ponadto Hans Weigand jest muzykiem: w latach 80-tych grał w zespole rocka artystycznego Pas Paravent; w latach 90-tych założył wraz z Heimo Zobernigiem duet ‚noise dilettante’. W 2002 roku wspólnie z legendą amerykańskiej muzyki Underground i ruchu Punk Raymondem Pettibon utworzył zespół Crinkum Crankum.
(Z katalogu WEIGAND, HANS. SAT., wydanego w 1998 roku przez Petera Noever)
beteiligt an › Mobile Academy w Warszawie: „Duchy, upiory, widma i miejsca, w których żyją”
